ಆ ಹಕ್ಕಿ ಮರಿಯು ಅಮ್ಮ.. ಅಮ್ಮಾ...
ಕೂಗಿತಲೇ ಇತ್ತು.
ನಲ್ಲೇ,
ನಿನ್ನ ತುಟಿಯೊಳಗಿನ ಕಾಂತದಿ ಸೆಳೆದು
ನನ್ನ ಚುಂಬಿಸಿ ನೋಡು, ಮತ್ತೇರಿ
ಮನ ಬೆತ್ತಲಾಗುತದೆ ಕತ್ತಲೊಳಗಿನ
ಮಾಯಾ ಲೊಕಕೆ ನುಗ್ಗಿ, ಬೆರಳು
ಬಿಡಿಸುವ ಚಿತ್ರಕೆ ನೀ ಸ್ಪರ್ಶವಾಗಿ
ಮಿಡಿದರೆ ಬಾವಗಳ ಮೀರಿದ ,
ಬಂದವಾಗುತದೆ ನಮ್ಮ ಮಿಲನ
ಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿ
ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಹಾರಿ ಮೋಡ ದಾಟಿ
ಹಾಡೋಣ ಪ್ರೇಮ ಗೀತೆಯ
ಬಿದಿಗೆ ಚಂದ್ರ ತೇಲುತ ಬಂದ
ಬೆಳ್ಳಿ ಬೆಳಕು ನಮಗೆ ತಂದ
ಎದ್ದು ನಿಂತವು ಮೋಡದ ಮರೆಯಲಿ
ಎಲ್ಲ ತಾರೆ ಹರಸುತ ನಗುತಲಿ
ಜನ್ಮ ಜನ್ಮದ ಬಂದ ನಮ್ಮದು
ನಾನು ನೀನು ಒಂದೇ ಎಂದಿಗೂ
ಪ್ರಾಯ ಸವೆದರು ನೂರು ವರುಷ
ಬತ್ತಿ ಹೋಗದು ಈ ಪ್ರೀತಿಯ ಹರುಷ
ಬೇಕಾದರೆ ತುಂಬಾಪ್ರಯತಿಸಿ ನೊಡು
ಆಗಲ್ಲ,ಕೃತಕವಾಗಿ ನಗುವುದು ಸೂಳೆ
ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ಮಡಿವಂತ ಹೆಂಗಸರ
ಮುಂದೆ ಸಾವಿತ್ರಿಯ ಜಪ ಮಾಡಿದಂಗೆ
ನಗು ಏನಿದ್ದರೂ ದೃದಯಕ್ಕೆ ಸಂಬದಿಸಿದ್ದು
ಒಳಗಿಂದ ಚಿಮ್ಮಿದ್ದರೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ ಚಿಲುಮೆಯಂತೆ
ಮುಖದಿ ಹೂವಂತೆ ಅರಳಿರುತಿತ್ತು ,ನೀನು
ಮಾಡಿದ ಘಾಸಿಯಾದರೂ ಎಂತದು ನೋಡು
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಗುತ್ತ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ ಮಗುವಿಗೆ
ಜಿಗುಟಿದರೆ ಅತ್ತು ಸುಮ್ಮನಾದೀತು
ಸೂಜಿ ಸುಚ್ಚಿದರೆ ? ಮತ್ತೆ ಹತ್ತಿರ ಬಂದೀತೆ?
ನಿನ್ನ ವಂಚನೆಯ ನೆರಳಿಗೆ ಎಂಥಾ ಛಾಪು !
ಇಂದಿಗೂ ನರಳುತಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಮನ, ನೆನಪಾಗಿ
ಪದವಿಟ್ಟು ಪೊಣಿಸಿದ ನಿನ್ನ ಬರವಸೆಯ ಕವನ
ನಡುದಾರಿಯಲಿ ಎದೆಗೆ ನೀನಿಟ್ಟ ಕೊಳ್ಳಿಯನು ನೆನೆದು
ನಡುರಾತ್ರಿಯಲಿ ಹಿಂಡುತಿದೆ ದೃದಯವನು ಹಿಡಿದು
ನೋಡು, ಹೊತ್ತಿ ಹುರಿಯುತಿದೆ ನನ್ನೊಳಗೆ
ನೀನೇ ಕಟ್ಟಿದ ಕನಸಿನ ಗೂಡು
ಭೂಮಿ ತಿರುಗಲು
ರವಿಯ ಪ್ರೀತಿ ಕಾರಣ
ಶಶಿಯ ಹೊಳಪಿಗೂ
ರವಿಯ ಬೆಳಕೇ ಕಾರಣ,
ಹೊರಗೆ ರವಿ ನಗುವ
ಕಾರಣ ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾನೆ ಸುಡುವ
ನನ್ನ ದೃದಯದಿ ನೀ ಕುಳಿತು
ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊಳಲ ನುಡಿಸಿರುವೆ
ನುಡಿಸಿ-ನುಡಿಸಿ ನನ್ನ ನಗಿಸು
ನುಡಿಸಿ-ನಡೆಸಿ ನನ್ನ ಬದುಕನು ಬೆಳಗಿಸು
ಕನಸಲಿ ನೀ ನನಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟರೆ
ನನಸಲಿ ಹರಿಯಿತು ಪ್ರೇಮದ
ವಿದ್ಯುತ್ತು ,ಮೆದುಳಿನಿಂದ ಪಾದದ ವರೆಗು
ನರ-ನಾಡಿ ಜೀವ-ಜೀವದ ಕಣಕೂ
ಹುಚ್ಚನಾದೆ ಪ್ರೀತಿಯು ಕವಿದು
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಡವ-ಡವ ಡೊಲು
ಏನೂ ಕಾಣದು ನಿನ್ನನು ಹೊರೆತು
ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಬರಿ ಹಗಲುಗನಸು.
ದಿಕ್ಕು-ದೆಸೆಗಳ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಎತ್ತೆತ್ತರ
ಮರಗಳಲೆ ಗೂಡು ಕಟ್ಟುವ ಹಕ್ಕಿಗಳ ನೋಡು,
ಆಯಾಮಗಳ ಬಂದನವಿಲ್ಲದೆ ಮನಸ್ಸೇಚ್ಚೆ
ಹೆಣೆಯುತಿದೆ ಸುಂದರ ಬಲೆಯ ಜೇಡು ,
ಮುಕ್ತ ಮನದಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ದುಡಿದರೆ ಗೆಲುವಿದೆ,
ನಮ್ಮೊಡನೆ ಬದುಕುವ ಗೆದ್ದಲು-ಇರುವೆಗಳ ನೋಡು
ಮನುಜ ಮಾತ್ರ ನೊಡುವುದು
ಜ್ಯೊತಿಷ್ಯ-ಗ್ರಹಗತಿ-'ವಾಸ್ತು'ವ
ಮನೆ ಕಟ್ಟಲು, ಮಲಗಲು,ತಿನ್ನಲು,
ತಿರುಗಲು,ಮಗ್ಗಲು ತಿರುಗಿಸಿ ಮುಖ ನೊಡಲು
ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಸರಿಡಲು, ಮದುವೆ, ಮುಂಜಿ, ಪ್ರಸ್ತ,
ಸತ್ತರೂ ಕೊನೆಗೆ ಕಳೆದು ವಾನಪ್ರಸ್ತ
ಮಿತಿ ಬೇಕು, ಬಿಡಿ 'ಡಾಂಭಿಕತೆ'
ನಿತ್ಯ ಬದುಕಿನ ಸುಂದರ ಸತ್ವ-ಸಾರವ ಬಿಟ್ಟು
ಯಾರದೊ ಮಾತಿಗೆ ಮನಸಿನ ನಿತ್ರಾಣ,
ಸಹಜ ಸ್ವತಂತ್ರ ಬಾವಗಳ ಬಂದಿಸಿ
ನಾವು ಬಧುಕುವುದು ಏಕೆ?
ಮತ್ಯರೋ ಮಾತಲ್ಲೆ ನಮ್ಮನ್ನು
ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದು ಬೇಕೆ?
ಸುಳಿವೇ ನೀಡದೆ ಸುತ್ತಿ ಬಂದೆರಗುವ
ಸುನಾಮಿ-ಭೂಕಂಪಗಳನು ತಡೆಯಲಾರದು
ಯಾವ ಜ್ಯೊತಿಷಿಯ 'ವಾಸ್ತು'ವು
ಬದುಕೇ ಅಂಗೆ, ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಬರುವ
ಸಾಗರದ ಅಲೆಗಳಂಗೆ,
ಇರಬೇಕು ಹಕ್ಕಿ ರೆಕ್ಕೆ-ಪುಕ್ಕಗಳ ಬಿಚ್ಚಿ ಹಾರಿದಂತೆ
ಪ್ರತಿಕ್ಷಣವು ನಕ್ಕು-ನಗಿಸುತ,
ಸ್ನೆಹ-ಪ್ರೀತಿ-ನೀತಿಗಳ ಹಂಚುತ
ಆಗಲೇ ಬದುಕು ಸಾರ್ಥಕ,
ಇದೇ ನಿತ್ಯ ಜೀವನದ 'ಸತ್ಯ-ವಾಸ್ತವ'.
ಹಣದಿಂದ ಬಂಗಾರವಾಯಿತು ಬದುಕು
ಹೊಸ ಕಾರು,ಬಂಗಲೆ, ಬೈಕು
ಎನೂ ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲದಕೂ ಆಳುಕಾಳು
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೆ ನೀವು ಹಾಗೆ ತುಕ್ಕಿಡಿದ ಕಬ್ಬಿಣದಂತೆ
ಸುಮ್ಮನಾಗಬಹುದು ನಿಮ್ಮ ಕೈಕಾಲು-ದ್ರುದಯ-ಮೆದುಳು,
ನಮಗಿನ್ನು ಕೆಲಸವಿಲ್ಲವೆಂದು ಮೂತ್ರ-ಪಿಂಡ ನರ-ನಾಡಿಗಳ ಜೊತೆ ತಣ್ಣಗಾದರೆ ಮನಸು
ಮತ್ತೆ ಏಳುವುದು ಬರೀ ಕನಸು..!
